نقد نشانه-معناشناختی اجرای شعر (پرفورمنس) محمد آزرم؛

تن به‌مثابه‎ی حایل بین زبان و دنیا

آدم‌ها در اجرایِ شعر آزرم همان ماشین‌ها و ماشین‌ها همان آدم‌ها هستند. زبان در اوج خود در جایی تبدیل به جیغ می‌شود، این جیغ همان جیغ ماشین‌ها و جیغ انسان‌های در بند ماشین‌ها است. جیغ، زبان را به اصل غریزی خود نزدیک می‌کند و این نزدیک شدن آن‌قدر اوج می‌یابد که دیگر تن حایل نیست، بلکه خود زبان است.