خاستگاه‌های ایتالیایی مکتب فرانکفورت

در تابستانی سرنوشت‌ساز در دهۀ ۱۹۲۰، گروهی از روشنفکران آلمانی، از جمله آدورنو و بنیامین، به ناپل سفر کردند؛ شهری که با خیابان‌هایی پرجنب‌وجوش و فرهنگی سرشار از تضاد، مسیری تازه در تحلیل مدرنیته برایشان گشود. این تجربه، با ترکیب شور زندگی و تأملات فلسفی، الهام‌بخش نظریه‌های انتقادی شد و زمینه‌ساز شکل‌گیری مفاهیمی شد که بعدها مکتب فرانکفورت را به یکی از مهم‌ترین جریان‌های فکری قرن بیستم بدل کرد. مارتین میتل‌مایر در کتاب جدیدش، ناپل ۱۹۲۵، تأثیر محیط ایتالیا را بر این گروه از متفکران نشان می‌دهد و ادعا می‌کند که مناظر و مردمان ناپل خاستگاه ازیادرفتۀ برخی از تأثیرگذارترین تحلیل‌های زندگی مدرن‌ هستند.