به گزارش فرهنگ امروز به نقل از سایت انسان‌شناسی و فرهنگ؛ با حرکت از نظریه برگسونی درباره فضا و تداوم زمانی می توان این نظریه را به نظریات مشابهی که به طور انضمامی در انسان شناسی و جامعه شناسی شهری، به فضا پرداخته اند، ارتباط داد. در اینجا  به طور خاص، نظریات هانری لوفبور، پیر دوسانسو،  میشل دو سرتو ... در  نگاهی است که به شهر بودگی فضا و  به زمان ِ شهری به عنوان زمان روزمره دارند. بحث عمدتا بر سر آن است که  در جهان معاصر و متاخر سرمایه داری قرن بیست و یکم، فضا های خرد و کلان، معماری و شهرسازی، چه سمت و سویی دارند و آیا باید زمان و مکان حسی را به مثابه صرفا ابزارهای سرکوب  سرمایه داری در نگاه هانری لوفبور یا دیوید هاروی  به این  روند در نظر گرفت، و یا با  نگاهی انسانی تر و انسان گرا تر، در پیوند میان  موجودیت انسانی و موجودیت  اشیاء ، همچون  رویکرد دو سانسو برگزید که راه اصلی  ابداع فضا را  تجربه ای «برتافته»  با «جدایی یافته» از آن، به تعبیر برگسون می داند: تجربه ای شاعرانه یا هنرمندانه از فضا. این کارگاه به بحث نظری درباره این رویکردها اختصاص دارد و در آن  بدون تاکید بر  انضمامی شدن بحث، به مصادیق  گوناگون از فرهنگ فضایی ایرانی و غیر ایرانی اشاره خواهد شد. کارگاه برای معماران، شهرسازان،  دانشجویان کارشناسی ارشد و  دکترا در رشته های پژوهش هنر، معماری،شهرسازی و علوم اجتماعی توصیه می شود.

مدرس: دکتر ناصر فکوهی

 زمان برگزاری : کارگاه دوروزه ۲۴ و ۲۵ اردیبهشت ۹۴

مدت : ۱۶ ساعت/۲ جلسه

هزینه ثبت نام: ۱۸۰۰۰۰ تومان

برای ثبت نام به این  لینک  مراجعه کنید.