به گزارش فرهنگ امروز به نقل از ایبنا؛  هر کسی که به «لندن» دوره ملکه «ویکتوریا» علاقه‌مند باشد احتمالاً نام نویسنده بزرگ دوره، «چارلز دیکنز» را شنیده است. نویسنده‌ آثاری چون «اولیور توئیست» و «آرزوهای بزرگ» شب‌ها بر اثر بی‌خوابی و افسردگی در شهر قدم می‌زد و برای روزنامه‌اش مطلب جمع‌آوری می‌کرد. در مسیر از کنار ساختمان تئاتر، کلیسای جامع، فروشگاه‌ها، بیمارستان روانی «بثلام» و زندان «مارشالسی»، که پدرش به دلیل قرض در آن زندانی بود، عبور می‌کرد.
 
حالا بیش از ۱۵۰ سال پس از اینکه علیه بی‌خانمانی مردم شورید خانه وی تبدیل به موزه‌ای شد که قرار است پویش بعدی خبرنگاران نیز در آن برگزار و به فعالیت‌های مطبوعاتی این نویسنده پرداخته شود. «سیندی سوگری»، مدیر موزه «چارلز دیکنز» هر روز مسیر چهار مایلی خانه تا کار را پیاده طی می‌کند. خانه نویسنده مشهور در خیابان «داتی» قرار دارد. «سوگری» می‌گوید هر روز از کنار حداقل بیست فرد بی‌خانمان رد می‌شود. «بسیار دردناک است که چنین اتفاقی در یکی از ثروتمندترین شهرهای جهان رخ می‌دهد.»
 
در طی ۱۰ سال گذشته در «انگلیس» و در روز «دیکنز» در شهر «لندن» نموداری درصد افزایش فقر و بی‌خانمانی را نشان می‌دهد. البته در حال حاضر جامعه تحت تأثیر بسیاری از موضوعاتی است که «دیکنز» تلاش کرد با آنان بجنگد. موضوعاتی چون «بی‌خانمانی»، «بیکاری»، «بیماری روانی»، «تحصیلات»، و «شرایط زندان» از مسائلی است که او تلاش می‌کرد آنان را ریشه‌کن کند.» عجیب است که زمانه همچنان با معضلات دو قرن پیش دست و پنجه نرم می‌کند.
 
«سایمون کالو»، بازیگری که آثار «دیکنز» را تبدیل به نمایشنامه کرده است در این باره می‌گوید: «هنگام برگزاری نمایشنامه‌ای از وی مردم با اشیای مختلفی که آنان را شبیه «دیکنز» می‌کرد برای دیدن اجرایمان آمده بودند. این موضوع نشان می‌دهد دیکنز هیچ‌وقت برای مردم دنیا کهنه نمی‌شود.»
 
خود «دیکنز» در سخنرانی در «آمریکا» اعلام کرده بود موفقیت‌اش را مدیون کار زیاد خود در روزنامه‌ها در دوره جوانی می‌داند.» «جان دوررو»، استاد دانشگاه «باکینگهام»، که آثار روزنامه‌ای وی را ویراستاری کرده است، می‌گوید کار مطوبوعاتی وی کمتر مورد استقبال قرار گرفته است اما او مطالب وی در روزنامه را به داستان‌هایش ترجیح می‌دهد. «مطالب وی در روزنامه‌ها پر از هزل و  شوخ‌طبعی است،  بسیار زیبا نگاشته شده است و در آن خبری از احساسات در داستان‌هایش نیز نیست.
 
قرار است در این موزه عصای «دیکنز»، که در پرسه‌های شبانه همراه وی بود، و صندلی که در جلسات هفتگی روی آن می‌نشست در معرض دید عموم قرار می‌گیرد. در این نمایشگاه به بسیاری از موضوعاتی که «دیکنز» در رمان‌هایش به آن می‌پردازد توجه خواهد شد. موضوعاتی چون اصلاحات در آموزش و پرورش که پس از بازدید از مدرسه شبانه‌روزی در «یورک‌شایر» نظر او را به خود جلب کرد. حتی در آثارش همچون «نیکولاس نیکل‌بی» از این مدرسه به عنوان کابوس دانش‌آموزان یاد کرد. قرار است در بخشی دیگر از این موزه تبلیغی کوچک از دوره «چارلز دیکنز» نمایش داده شود. تبلیغ مدرسه‌ای که والدین با فقط ۱ پوند می‌توانستند یک سال از شر فرزندانشان خلاص شوند!