وی افزود: حتی ISI و اسکوپوس تعدادی از نشریات فارسی را که دارای چکیده های استاندارد انگلیسی علمی هستند و مناسب ارزیابی هستند در نظام های خود لحاظ کرده اند.

سرپرست ISC گفت: یکی از زیر سیستم های ISI، گزارش های استنادی نشریات یا JCR است که ضریب تاثیر نشریات را تعیین و گزارش می کند. در واقع، این زیرسیستم مهمترین پایگاهی است که از آن طریق می توان اعتبار نشریات را بر اساس ضریب تاثیر سنجید.

وی یادآور شد: متاسفانه، بسیاری از دانشگاه های ایران هنوز علیرغم اخبار و گزارش های مختلفی که در این حوزه توسط خبرگزاری ها و رسانه ها منتشر می شود اطلاعات کافی از این موضوع ندارند و نتیجه آنکه تعدادی از هیئت ممیزه های دانشگاه نیز بدون توجه به اهمیت این مسئله در مورد ارتقای اعضای هیئت علمی اقدام می کنند.

مهراد ادامه داد: عضو هیئت علمی به راحتی صفحه ای از ISI را ضمیمه نشریه ای می کند که مقاله نویسنده در آن چاپ شده و نشان می دهد که این مقاله در ISI نمایه سازی می شود. اما مشکل اینجاست که مستندات مربوط به ISI در مورد اعتبار نشریات تنها باید از طریق JCR که نفوذ و ضریب تاثیر نشریه را مشخص می کند، دریافت شود. ضمیمه کردن مستندات از ISI بویژه از بخش Master Journal List فاقد ارزش علمی است و هیئت ممیزه های دانشگاه ها باید به این مسئله توجه کنند.

وی با تاکید بر این مسئله عنوان کرد: این مورد تنها شامل نشریات ایرانی نبوده بلکه تمام نشریات جهانی را نیز که در ISI نمایه سازی می شوند در بر می گیرد. در حال حاضر ۴۲ نشریه در زیرسیستم JCR در این پایگاه استنادی بزرگ جهانی حضور دارند.

سرپرست ISC گفت: اهمیت این نشریات نیز معطوف به ضرایب تاثیری است که از ISI دریافت کرده اند. گرچه ضریب تاثیر بعضی مجلات اندک است اما همین مجلات با ضریب تاثیر اندک از نظر علمی اهمیت بیشتری نسبت به مجلاتی دارند که اسامی آنها در Master Journal List قرار دارد.

مسئول رتبه بندی دانشگاه ها خاطرنشان کرد: مایل بودم عنوان کنم که لازم است دانشگاه ها از تفاوت استفاده از زیرسیستم های ISI مطلع شوند و در بررسی پرونده های ارتقاء به این موضوع با اهمیت توجه کنند.