خودیابی فرهنگی در جهان دیجیتال 

بی آنکه در طرد و تمجید فرهنگ «دیگری» در کلیت آن براییم باید اعتراف کرد که امروز،فرهنگی که ما در قلمرو جمعی خود تجربه می کنیم،پیوند تنگاتنگی با فرهنگ دیگر دارد زیرا نسل کنونی ما در یک جامعه جهانی، شبکه ای و در حال کنش زیست می کند. سوژه مدرن امروز  با حافظه فرهنگی خود ،در جهان امروز زیست می کند.بسیاری از سیاستمداران و نخبگان جامعه،این سیالیت فرهنگ را تجربه می کنند و حتی بخشی از آنها، فرزندان خود را راهی غرب کرده اند تا در آنجا تحصیل، چه بسا برای همیشه زندگی کنند. 

ارسطو و فلسفه دوستی؛

دوستان به مثابۀ «من‌های دیگر»

ارسطو می گوید از آنجاکه انسان نیک به این طریق به خودش علاقه‌مند می شود همان رویکرد مشابهی را به دوستش دارد که به خودش دارد، زیرا دوست در عبارت معروف ارسطو «منِ دیگر» است. دوستی برگرفته از علاقه و توجه هر فرد به خودش است، زیرا، تاحدی، بازتاب آن، و گسترشِ آن است که علاقه و توجه به دیگران را به‌بار می‌آورد. اما چقدر این تصویر از دوست همچون خود دیگر، رضایت‌بخش است؟ این هم‌جواری «دیگری» و «خود» دست‌ِکم متناقض‌نماست، زیرا هویت و آگاهی هر فرد منحصربه‌فرد است.

اشاراتی در باب شرق‌شناسی؛

دیگری

شرق‌شناسی با داشتن مجموعه‌ای از اطلاعات که به روش علمی به دست آمده است خود را عین پژوهش می‌داند. در باب شرق‌شناسی دو دیدگاه وجود دارد؛ یکی موجودبین و دیگری وجودبین. در نگاه موجودبین نمی‌توان از ماهیت شرق‌شناسی صحبت نمود و این امری بی‌معناست، زیرا هر هست شرق‌شناسانند و آثارشان و وجود اموری چون شرق‌شناسی (امری جدای از حاصل کار شرق‌شناسان)؛ و شرق را نمی‌توان تصدیق نمود.

دو برداشت از مفهوم «دیگری»؛

سارتر و لویناس

البته نزاع اصلی لویناس با سارتر بر سر پرسش تعارض انسانی است: او در درجه‌ی نخست با لحن سلبی این گزاره که انسان محکوم به آزاد بودن است مخالفت می‌کند و در ادامه استدلال می‌کند که دیگری مزاحم آزادی من نمی‌شود بلکه آن را تأیید می‌کند. لویناس با پاسکال موافق است که خویشتن، به‌خودی‌خود، نفرت‌انگیز -خودمحور، دل‌بخواهی، ناموجه- است و تنها در روابط با دیگری است که فرصت اخلاقی شدن دارد.