به گزارش «فرهنگ امروز» به نقل از ایکنا؛ محمدباقر خراسانی، دبیر اجرایی همایش حکیم طهران، از برگزاری دو پیش‌همایش در قالب همایش حکیم طهران در زمان باقی‌مانده از سال جاری خبر داد.

خراسانی بیان کرد: مراکز همکار ما تا قبل از برگزاری همایش اصلی پیش‌نشست‌ها و پیش‌همایش‌هایی را برگزار می‌کنند که دو همایش از آن‌ها تا الان برگزار ‌شده و تا پایان اسفندماه نیز دو پیش‌همایش دیگر برگزار خواهد شد.
وی عنوان کرد: یکی از این پیش‌همایش‌ها پنجشنبه هشتم اسفندماه خواهد بود که در آن دیدگاه‌های حکیم طهران، یعنی آقا علی مدرس زنوزی در باب حمل مورد بررسی کارشناسان و صاحب‌نظران قرار خواهد گرفت. این پیش‌همایش را مؤسسه امام خمینی(ره) برگزار می‌کند.
خراسانی گفت: یک پیش‌همایش را هم پژوهشگاه بین‌المللی المصطفی(ص) ۲۲ اسفندماه برگزار خواهد کرد.
دبیر اجرایی همایش حکیم طهران همچنین با اشاره به بخش دیگری از فعالیت‌های در حال انجام در قالب همایش حکیم طهران، بیان کرد: بخشی از این فعالیت‌ها در قالب کمیته احیای آثار آقاعلی مدرس زنوزی در حال انجام است. این کمیته هم به دنبال احیای آثاری است که از مرحوم آقاعلی مدرس به چاپ نرسیده است و هم تصحیح آثار منتشر شده و موجود در بازار را در دستور کار دارد.
وی در پاسخ به پرسشی در خصوص تعداد مقالات ارسالی به دبیرخانه همایش، آماری را اعلام نکرد، اما گفت: با توجه به این که فراخوان چکیده مقالات ما تا ۱۵ اسفند و فراخوان اصل مقالات نیز تا ۲۰ خردادماه سال آینده تمدید شده است، مقالات با سرعت بیشتری از پیش به دبیرخانه در حال ارسال است.

اشاره‌ای به زندگی آقاعلی مدرس زنوزی

یادآور می‌شود، آقا علی مدرس زنوزی فرزند حکیم ملاعبدالله زنوزی در ذی‌القعده سال ۱۲۳۴ هجری قمری در اصفهان دیده به جهان گشود. از اساتید بزرگی چون والد معظم خود، میرزا حسن نوری، سیّدرضی لاریجانی، ملّامحمّدجعفر لاهیجی در اصفهان و به ویژه حکیم معظم ملاآقا قزوینی کسب فیض کرد و علاوه بر حکمت و فلسفه، مراحل عالی فقه و اصول را در محضر میرزا حسن آشتیانی فرا گرفت.

وی در حدود سال ۱۲۶۷ قمری رحل اقامت در تهران افکند و از این هنگام تا پایان عمر شریفش (۱۳۰۷ ه‍.ق) در حدود چهل سال در مدارس مختلف و به ویژه مدرسه عالی سپهسالار (شهید مطهری فعلی) به تدریس معقول و منقول پرداخت و در این دوران حوزه حکمی و فلسفی تهران به اوج شکوفایی و عظمت خود رسید.

شاید مهم‌ترین ویژگی اندیشه متعالی وی علاوه بر احاطه بر مبانی حکمی، تصرّف وی در مبانی و ارایه تقریرهای تازه از اصول حکمت صدرایی و طرح نقدهای حکیمانه و ابداع دیدگاه‌های نوین در چندین مسئله فلسفی باشد.