به گزارش «فرهنگ امروز» به نقل از مهر؛ کتاب «خاطرات سنگر» نوشته کوین بروکس برنده جایزه کارنِگی برای بهترین کتاب کودکان شد. بروکس در سخنرانی اش در هنگام دریافت جایزه به این نکته اشاره کرد که بیش از 10 سال برای چاپ کردن این کتاب مبارزه کرده است.

این کتاب داستان غم زده بی‌توقف پسر نوجوانی را تعریف می کند که در خیابان‌های لندن خیلی سخت جایی برای خواب پیدا می‌کرد و سرانجام روزی ربوده و در یک سنگر زیرزمینی زندانی می شود و مجبور به تحمل انواع و اقسام شکنجه های فیزیکی و روحی می شود.

این کتاب یکی از تیره ترین کتاب‌های کودک و نوجوان و کتابی است که نمی توان بدون تامل به نوجوانان زیادی آن را معرفی کرد.

این کتاب که به نوعی بازسازی نمایش تلویزیونی «برادر بزرگ»(بیگ برادر) است، دوربین‌های امنیتی را همه جای این سنگر قرار می دهد و این پسر نوجوان و پنج زندانی دیگر که به او ملحق می شوند باید سناریوهای سنگدلانه ای را برای اسیرکننده‌شان اجرا کنند. از طریق یک دریچه کوچک، فردی که آن ها را اسیر کرده برایشان مقدار کمی آب و غذا می فرستد و آن ها نیز می توانند از طریق یادداشت با او در ارتباط باشند و او نیز برایشان پیشنهادهایی غیرقابل تصور – از جمله اینکه هر کسی که اول بتواند شخص دیگری را بکشد آزاد می شود – می فرستد.

البته چنان که از شرایط مشخص است، این داستان پایان خوشی ندارد. لاینوس، راوی داستان، از همان ابتدا به خواننده اعلام می‌کند که اگر در حال خواندن دفترچه خاطرات او است، تنها به این دلیل است که او دیگر زنده نیست. هیچ فراری وجود ندارد و هیچ معامله ای نمی توان انجام داد؛ هیچ شانسی وجود ندارد که او بتواند از این موقعیت رهایی یابد و بقیه عمرش را به حسرت اینکه چه اتفاق هایی می توانستند بیفتند زندگی کند. راوی نوجوان داستان، بدترین شکل زندگی را به چشم می بیند.

بعضی ها بر این باورند که این نوع کتاب ها نباید به هیچ وجه در دسترس نوجوانان قرار بگیرند. اما برخی معتقدند که خود نوجوانان بخش‌هایی را که دوست ندارند جدا می کنند و از کنار آن می گذرند.

این کتاب که اکنون برنده جایزه کارنِگی – پراهمیت ترین و قدیمی ترین جایزه کودکان حال حاضر شده – به این معنی است که افراد بیشتری آن را می خوانند.

دیوید آلموند برای «پسری که با دردنده دریا شنا کرد»، ژولی بری برای «همه حقیقت درون من»، راشل کمپل-جانستون برای «فیل بچه»، سوزان کوپر برای «شاهین روح»، گیلیان کراس برای «پس از فردا»، فیل ارلی برای «قهرمانانه»، آن فاین برای «خانواده خونی»، سی.جی فلود برای «آسمان لایتناهی»، استفانی کوهن برای «فریبندگی و قدرت»، ریچارد کورتی برای «جنگ میمون ها»، نیک لیک برای «گروگان»، جرالدین مک کاگریان برای «آخرین اجرای مثبت»، آنتونی مک گووان برای «گورکن»، تام مک نیل برای «دور دور»، آنابل پیچر برای «ابرهای سسی»، کاترین راندل برای «بالای سقف ها»، ربکا استید برای «دروغگو و جاسوس» و ویلیام استکلیف برای «دیوار» دیگر نامزدهای سال 2014 برای این جایزه بودند.

موسسه خیریه کتابداران و متخصصان اطلاع رسانی هر سال با اهدای مدال کارنگی و کیت گرینوی از بهترین آثار ادبی کودک و نوجوان در زمینه متن و تصویر تجلیل می کنند.

در مراسم اهدای این جایزه که در لندن برگزار شد و امسال هلن تامپسون ریاست گروه داوری اش را برعهده داشت، جان کلاسن نیز به عنوان اولین کانادایی جایزه کیت گرینوی را که در بخش تصویرگری کتاب کودک اهدا می شود، دریافت کرد. کتاب «این کلاه من نیست» این جایزه را برای او به ارمغان آود.

هر یک از برندگان این دو مدال کتاب هایی معادل مبلغ 500 پوند به عنوان جایزه دریافت می کنند که آنها را به کتابخانه محلی خود اهدا خواهند کرد و یک مدال مخصوص طلا را نیز به عنوان یادگاری این رقابت با خود به خانه می برند. از سال 2000 تاکنون برنده مدال کیت گرینوی یک جایزه نقدی پنج هزار پوندی نیز به عنوان جایزه کالین میرز دریافت می کند.

نخستین فردی که به عنوان برنده مدال کارنگی انتخاب شد آرتور رانسوم در سال1936 بود. سال پیش سالی گاردنر این جایزه را برای «خرمگس ماه» برد. لوی پینفولد نیز مدال کیت گرینوی سال 2013را برای تصویرگری «سگ سیاه» دریافت کرد.