به گزارش «فرهنگ امروز» به نقل از ایبنا؛ عصر دیروز در فرهنگسرای ابن سینا آیین نکوداشت استاد فریدون صدیقی، روزنامه نگار پیشکسوت با حضور جمعی از دوستان، همکاران و شاگردانش برگزار شد. در این آیین، دکتر یونس شکرخواه، عباس یاری، هوشنگ گلمکانی، مسعود مهرابی، دکتر حسن نمک‌دوست، دکتر مجید رضاییان، حسین رحیم خانی و صدیق تعریف (خواننده مطرح آواز ایران) و بسیاری دیگر از اهالی  رسانه حضور داشتند. 


 دکتر یونس شکرخواه پیش از هر چیز به دوستی عمیق و چندین ساله اش با صدیقی اشاره و تاکید کرد: اصلی ترین چیزی که از فریدون صدیقی آموختم این بود که می شود بدترین دشمنان خود را به دوست خود تبدیل کرد. 

شکرخواه با بیانی احساسی و بریده و بریده ادامه داد: او به من یاد داد که به یک گُل اکتفا نکنم و به باغ بیندیشم. به من آموخت که به هرکس که نزدیک می شوم، او را برادر یا خواهر خود بدانم. ما بسیار با هم خندیده ایم و گریسته ایم اما همواره چنان بوده که غم ها را دفن می کردیم و با شادی هایمان سراغ دیگران می رفتیم. 

وی نگاه صدیقی را در نوشته ها و خُلقیاتش همچون نگاه یک سینماگر دانست و اظهار کرد: فریدون صدیقی با واژه ها واقعا زندگی می کند، واقعی ترین کلمات را به کار می برد و عادت دارد به سینمایی ترین شکل ممکن بنویسد. دوستان او گواهی می دهند که زندگی برای او همچون سینما است. او همواره به سکوت ها، صداها، نورها، حرکات، میزانس ها و دکوپاژهای کارها و روابط روزمره اش می اندیشید و نسبت به آنها ابراز نیاز می کند. 

شکرخواه در پایان تاکید کرد: اگر سخت ترین لحظات نوشتن در سطور اول مطلب هستند، این روزنامه نگار به سطرهای آخر توجه می کند تا چگونه موضوع را دور بزند و باز گرداند به دنیای مهر و دوستی و لطافتِ درس آموزَش، تا چگونه تاثیر پایانی مطلب خود را تثبیت کند.

همشهری محله به فریدون صدیقی مدیون است

جلال خوش چهره روزنامه نگار باسابقه میهمان دیگر این ضیافت گفت: من شاگرد فریدون صدیقی و یونس شکرخواه و بسیاری دیگر که در اینجا حضور دارند، بودم و همچنان شاگردی استاد صدیقی را می کنم. همکاری با ایشان به من آموخت که بتوانم همچنان شاگرد باقی بمانم تا سلوک اخلاقی و فکری روزنامه نگاری را یاد بگیرم. 

وی افزود: صدیقی به من آموخت که باید کار را از ابتدا شروع کنم. باید مدام بخوانم و ببینم و گوش دهم تا روزنامه نگار شش دانگ باشم. او روزنامه نگاری شش دانگ است اما متاسفانه این قبیل افراد کمتر دیده می شوند.

خوش چهره ادامه داد: مهم‌ترین ویژگی صدیقی را صداقتش می دانم و این‌که هیچ چیز را پنهان نمی کند و بی دریغ تمام اندیشه ها و تجاربش را به شاگردانش عرضه می داشت. او به ما آموخت تا روزنامه نگار باشیم؛ بخوانیم و بنویسیم و پیوسته روح کودکانه و معصوممان را حفظ کنیم. 

وی عنوان کرد: اگر همشهری محله امروز توانسته با ماهیت و محتوایی بکر برای مناطق مختلف تهران، هفته‌نامه کار کند، باید بگویم که بسیار مدیون تجارب و دانش فریدون صدیقی بود است.

 زبان نرم و همدلانه در اوج خلاقیت
دکتر مهدی فرقانی مدرس و رئیس دانشکده خبر، دیگر سخنران این مراسم بود. فرقانی سخن گفتن درباره ابعاد پنهان و آشکار شخصیت فریدون صدیقی را سهل و ممتنع دانست و اظهار کرد: من افتخار می کنم  از سال‌های اولیه دهه هفتاد در میان جزوه هایی که برای تدریس به‌کار می بردم، مصاحبه ها و گزارش‌های فریدون صدیقی همواره به عنوان نمونه هایی الگویی حضور داشتند.
 
وی با اشاره به همکاری طولانی با صدیقی در روزنامه کیهان ادامه داد: در تمام این ۴۲ سال فریدون را به‌عنوان نزدیک‌ترین دوست خود می دانم. فراتر از تکنیک های روزنامه نگاری که همگی ما به خوبی می دانیم که بهترین شکلش را در کارهای صدیقی همواره دیده ایم، آنچه این روزنامه نگار را متمایز می کند شخصیت و منشی است که همواره در پیش گرفته است. صدیقی همواره در اوج خلاقیت است اما همچنین نمونه یک رواداری، نرمش، مدارا و انعطاف پذیری حتی با دشمنان خودش نیز هست. چیزی که ما امروز در همه عرصه ها بسیار به آن نیاز داریم. 

فرقانی تاکید کرد: در برابر این زبان تُند گزنده ای که امروزه در میان اهالی رسانه رایج شده است، باید  به کارگیری زبانی نرم و همدلانه را از فریدون صدیقی بیاموزیم. 

سهم انکارناپذیر صدیقی در تشکیل انجمن منتقدان و نویسندگان سینمایی

عباس یاری یکی از مدیران مجله فیلم نیز به نمایندگی از طرف همکاران و همراهانش در مجله فیلم از ۳۲ سال دوستی و پشتیبانی فریدون صدیقی با این مجله تشکر و قدردانی کرد و گفت: سهم فریدون صدیقی در شکل گیری انجمن منتقدان و نویسندگان سینمایی انکارناپذیر است. اگر او نبود شاید این انجمن سال‌ها دیرتر می توانست شکل بگیرد. 

دکتر حسن نمک دوست مدیر مرکز آموزش همشهری دیگر سخنران این ضیافت بود. او فریدون صدیقی را خاطره زنده یک روزنامه نگار کلاسیک که بیشتر در داستان ها و رمان‌ها با آنها رو به رو می شویم دانست و عنوان کرد: صدیقی تیزبین، صبور وکم حرف است و همواره احساس می شود که چیزهای زیادی را می داند و همواره غم این را دارد که چرا همه چیز را نمی توان گفت. 

وی از زنده یاد علیرضا فرهمند، روزنامه نگار و مترجم و از استادانو دوستان فریدون صدیقی یاد کرد و گفت: مرحوم فرهمند در جایی آورده بود: «روزنامه نگاری ایران دچار طفولیت است چرا که همواره از فرصت تجربه کردن ها و پیشروی های آزادانه محروم بوده است.» می خواهم بگویم سوای این گفته فرهمند، فریدون صدیقی را باید یکی از آن استثناهایی دانست که ثابت می کند روزنامه نگاری ما به کلی هم درگیر طفولیت نبوده و در آن نگاه حرفه ای و بلوغ و نبوغ هم وجود داشته است. 

نمک دوست افزود: اگر بخواهیم شناخت صحیحی از روزنامه نگاری ایران و دستاوردها و خلاقیت‌هایش، پیدا کنیم ناچاریم جایگاه و تاثیراتِ فریدون صدیقی و دیگرانی همچون او را به کفایت مطالعه کنیم.

شخصیتی چند وجهی که از آزادیِ بیان بهتر پاسداری کرد
نوبت به مجید رضائیان نویسنده کتاب تیترنویسی رسید وی عنوان کرد: فریدون صدیقی از آن دسته از روزنامه نگارانی نیست که فقط نقطه عطفی در تاریخ رورنامه نگاری هستند بلکه از گروهی است که توانسته اند جغرافیای ویژه خود را بسازند. 

رضاییان توضیح داد: روزنامه نگاران حرفه ای آموخته اند که چگونه کارشان را انجام دهند تا در عین حال همواره از آزادی بیان که ذات کار روزنامه نگاری است نیز دفاع کرده باشند. وقتی کسی شخصیتی چند وجهی دارد قدرت بیشتری برای دفاع از آزادی بیان خواهد داشت. 

وی یادآور شد: ورای نرم خویی و اهل مدارا بودن صدیقی که دیگران به آن اشاره کردند، فریدون صدیقی بینشی دارد که سبب می شود در بزنگاه های حسّاس، بهترین پیشنهادها را داشته باشد. در آن مواقعی که روزنامه و رسانه در بحران بود، او با رفتار، برخورد و موضع گیری هایش آن تلاطم را به آرامش بدل می کرد. 

رضائیان در پایان گفته هایش خطاب به فریدون صدیقی، عنوان کرد: حیف است که این علم و تجربه و خاطرات فریدون صدیقی تبدیل به کتاب نشود زیرا  همگی به خوبی می دانیم روزنامه نگاری یافته های نوآورانه خود را از تحقیقات میدانی و تجارب در عمل به‌دست می آورد. لازم است از او بخواهیم که به درخواست جامعه رسانه پاسخ بگوید. 

در این جلسه همچنین «صدیق تعریف» استاد موسیقی و آواز ایرانی هم حضور داشت وی نیز به خاطرات سال‌های جوانی اش در سنندج اشاره کرد که با فریدون صدیقی، قطب الدین صادقی و بهروز غریب پور همراه بود. همچنین چند بیتی را نیز به افتخار این مراسم آواز خوانی کرد.

صدیقی: به جای نکوداشت، دوست تر می داشتم اگر ده ها روزنامه تاسیس می شد
در پایان نوبت به سخنان فریدون صدیقی رسید. صدیقی با لحن و ادبیات طنزآلودش گفت: دوسالی بود که یکی از دبیران همشهری محله به من اصرار می کرد در چنین مراسمی شرکت کنم، به بهانه این‌که من ساکن شهرک غرب هستم و گویا از چهره های شاخص این محله. من هر بار زیر بار نمی رفتم تا امروز که فکر می کنم فریب خوردم زیرا اصلا پیش بینی نکرده بودم که کار به این جاها خواهد کشید و من این‌طور شرمنده الطاف دوستانم خواهم شد.
 
وی ادامه داد: همه آنهایی که درباره من گفتند، صادقانه می گویم، برای چنین مراسم و چنین حرف‌هایی خود سزاوارتر از من هستند و بسیار سزاوارترانی که در امشب در اینجا حضور ندارند. صادقانه بگویم نسلی که امروز دارد کار می کند پدیده ها و نخبه های جدّی دارد. 

وی خطاب به همکاران و شاگردان جوانش گفت: صادقانه می گویم من از شما بیشتر آموخته ام تا شما از من. 

صدیقی تاکید داشت: بسیار دوست دارم که به جای این مراسم یا در کنار اینچنین تجلیل هایی از استادان حرفه روزنامه نگاری، ده ها روزنامه تاسیس شود و دوستان و همکاران بیکار شده دوباره مشغول شوند، دوست دارم روزنامه نگاران امنیت شغلی و حرفه ای پیدا کنند، دیده شوند و خوانده شوند. 

وی افزود: امیدوارم روزنامه های ایران دوباره به سوی کثرت پیش روند و صدای روزنامه نگاران بلندتر شود. با این تعداد قابل توجهی که ایران روزنامه نگار دارد، تیراژ کمتر از یک میلیون نسخه در روز آمار دردناکی است. 

صدیقی با آرزوی این که بیشتر به توسعه رسانه ها و کار آفرینی در این حوزه اندیشه شود، اظهار کرد: من همواره پایبند این مفهوم بوده ام که با دیگران با قلبم رفتار کنم و با خودم با عقلم. از این رو فکر می کنم بزرگترین وظیفه هر رسانه هم‌افزایی دلبستگی هاست اما ما داریم از یکدیگر جدا می شویم و این دردناک است. کار رسانه ایجاد آن درآمیختگی های صمیمانه ای است که بسیار لازمش داریم. کار روزنامه نگار این است که زغال را به الماس بدل کند نه برعکس.

از صدیقی می خواهم طنزنویسان جوان را گرد هم بیاورد

همچنین در این مراسم، حسین رحیم خانی کاریکاتوریست پیشکسوت عرصه رسانه، کاریکاتوری از چهره فریدون صدیقی را تقدیم وی کرد و گفت: در این ۶۰ سال فعالیت من در رسانه در برابر نشریات همیشه اولین نگاه من به کاریکاتورهای آنها بوده است اما باید بگویم که همیشه مطالب صدیقی را می خواندم زیرا معتقدم طنز او پاک و عفیف است. 

وی افزود: من تا حدودی توانسته ام کاریکاتوریست ها را دور هم جمع کنم از فریدون صدیقی هم می خواهم که او طنز نویسان را دور هم جمع کند و استعدادهای جوان های این عرصه را شکوفا کند. 

در پایان از همسر و دختر فریدون صدیقی درخواست شد تا برای اهدای هدیه ای به ایشان به روی سن بیایند. 

برگزار کنندگان این مراسم، سازمان فرهنگی هنری شهرداری تهران، فرهنگسرای ابن سینا، معاونت فرهنگی اجتماعی شهرداری منطقه دو و همشهری محله ۲ بودند.