به گزارش فرهنگ امروز به نقل از ایرنا؛ رعنا بهرامی، پژوهشگر کارگاه سفال و لعاب پژوهشکده هنرهای ملی گفت: نمونه های مصور کردن روی سفالینه ها با نقوش انسانی از قرون ۴و ۵ در دوره سلجوقیان وجود داشته است.
وی افزود: نمونه این مصورسازی ها را می توان در ظروفی مشاهده کرد که با چهره های انسانی و با شمایل مغولی منقوش شده اند.
این پژوهشگر افزود: نگارگری روی ظروف سالها انجام می شده است اما در سال های اخیر بیشتر در مصور کردن کتاب ها و یا در قالب مینیاتور روی کاغذ مورد استفاده قرار می گیرد.
وی اضافه کرد: یکی از اهداف کارگاه سفال و لعاب پژوهشکده هنرهای ملی را احیای مجدد نقوش برگرفته از فرهنگ نگارگری سنتی ایران روی سفالینه هایی که با شیوه لعاب انجام می گیرند.
بهرامی افزود: هم خوانی این نقوش با ظروف مورد نظر همراه با حفظ مفاهیم سنتی و اصیل اثر از عرصه های پژوهشی گروه هنری سفالینه ها در پژوهشکده هنرهای سنتی است.
وی با اشاره به اجرای مدل هایی برای احیاء این شیوه تصریح کرد: پیش از این مینیاتور کمتر روی سفال انجام می شد و این شیوه به دست فراموشی سپرده شده بود که در این کارگاه سعی در احیای آن داریم. 
بهرامی گفت: پژوهشگران کارگاه سفال و لعاب یک بشقاب را با روش رولعاب و نقش مینیاتوری از شاهنامه از روی نمونه اصلی که در کاخ گلستان نگهداری می شود طراحی کرده اند.
این هنرمند با اشاره به محدودیتی که در کار با سفال وجود دارد، گفت: در این روش ابتدا روی ظرف را با لعاب سفید پوشانده و سپس روی آن نقاشی می کنیم و پس از پخته شدن در کوره، بشقاب با طلا تزیین و برای پخت مجدد در کوره قرار می گیرد.