به گزارش فرهنگ امروز به نقل از مهر؛ متن زیر یادداشت اختصاصی از حجت الاسلام داود مهدوی زادگان، عضو هیئت علمی پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی است که در ادامه می‌خوانید؛

مؤمنین و مومنات، هر گاه که مجاهد فی سبیل الله را با گام‌های استوارش در کوی و برزن های دار الاسلام و عرصه‌های رشادت و مجاهدت نظاره می‌کنند، آشکار و نهان، دست به دعا بر می‌دارند که «ای خدا، سایه او را از ما کم مکن؛ از گزند تیغ تیز دشمن حفظش بدار و بر عزتش بیافزا». این دعایی است که مؤمنین و مومنات در هر لحظه و هر جایی که نام و یادی از سرداران بزرگ اسلام می‌شود، از خدای خود طلب می‌کنند. و خدا با خود عهد بسته است که هر گاه بندگان مخلصش او را بخوانند، به خواسته شأن اجابت کند. او خود گفته است: «وَقَالَ رَبُّکُمُ ادْعُونِی أَسْتَجِبْ لَکُمْ» [سوره غافر: ۶۰]. پس، الله تعالی به این خواسته مؤمنین و مومنات اجابت می‌کند و مجاهدان فی سبیل الله را در دیار هبوط حفظ می‌کند. بویژه که خود خدا در میان جامعه ایمانی، مجاهدین فی سبیل را بر قاعدین و بر زمین نشستگان، فضیلت داده است: «لَا یَسْتَوِی الْقَاعِدُونَ مِنَ الْمُؤْمِنِینَ غَیْرُ أُولِی الضَّرَرِ وَالْمُجَاهِدُونَ فِی سَبِیلِ اللَّهِ بِأَمْوَالِهِمْ وَأَنْفُسِهِمْ فَضَّلَ اللَّهُ الْمُجَاهِدِینَ بِأَمْوَالِهِمْ وَأَنْفُسِهِمْ عَلَی الْقَاعِدِینَ دَرَجَةً وَکُلًّا وَعَدَ اللَّهُ الْحُسْنَی وَفَضَّلَ اللَّهُ الْمُجَاهِدِینَ عَلَی الْقَاعِدِینَ أَجْرًا عَظِیمًا [سوره النساء: ۹۵].

مجاهد فی سبیل الله به فضل مجاهدتش و دعای خیر مؤمنین و لطف مستجاب الدعوه بودن الله، در این پهنه خاکی زنده می‌ماند و واسطه فیض الهی می‌شود تا آنجا که تیری را که به طاغوتیان پرتاب می‌کند، خدا آن قتال و آن پرتاب کردن تیر را به خود نسبت می‌دهد: «فَلَمْ تَقْتُلُوهُمْ وَلَکِنَّ اللَّهَ قَتَلَهُمْ وَمَا رَمَیْتَ إِذْ رَمَیْتَ وَلَکِنَّ اللَّهَ رَمَی» [سوره اﻷنفال: ۱۷]. فضیلت مجاهد راه حق، آنچنان بالاست که خدا با مجاهدانش، نه بر زمینیان که بر فرشتگانش مباهات می‌کند. این چنین مباهاتی را انس بن مالک از رسول الله صلی الله علیه و آله روایت کرده است: «یُبَاهِی اَللَّهُ تَعَالَی اَلْمَلاَئِکَةَ بِالْمُجَاهِدِینَ» (جامع الاخبار، ج ۱: ۹۶). در این مباهات ملکوتی، هنگامه‌ای از شور و جذبة این سویی و آن سویی بر قرار است. بنده مخلص، خدا را یاد می‌کند و خدا بنده اش را یاد می‌کند: «فَاذْکُرُونِی أَذْکُرْکُمْ» (بقره: ۱۵۲)؛ پس مرا یاد کنید تا شما را یاد کنم. مجاهدت بنده، خشنودی و رضایت خدا را به دنبال دارد و بنده هم از این خشنودی، خشنود و راضی است و چه رستگاری بالاتر از این که خدا از بنده اش راضی باشد: «رَضِیَ اللّهُ عَنْهُمْ وَرَضُواْ عَنْهُ ذَلِکَ الْفَوْزُ الْعَظِیمُ» (مائده: ۱۱۹). اما این حضور مجاهد و این اجابت دعای مؤمنین تا وقتی است که خدا دلتنگ مجاهدان راه حق نشود. آن گاه است که خدا اراده می‌کند بنده مخلصش زین پس، در جوار خود روزی شأن دهد. پس، ندای إرجعی سر می‌رسد: «یَا أَیَّتُهَا النَّفْسُ الْمُطْمَئِنَّةُ ارْجِعِی إِلَی رَبِّکِ رَاضِیَةً مَرْضِیَّةً فَادْخُلِی فِی عِبَادِی وَادْخُلِی جَنَّتِی [سوره الفجر: ۲۷ - ۳۰].

بالاترین و شکوهمندترین خطاب الهی، همین خطاب إرجعی است که متوجه نفس مطمئنه می‌شود. و چه توفیق بزرگی است که عبد صالح خدا به خطاب إرجعی نائل می‌گردد. و بالاتر از این، وقتی است که إرجعی با شهادت رقم بخورد. آن گاه است که شهید، زندة جاوید و مرزوق عند الله خواهد شد: «وَلَا تَحْسَبَنَّ الَّذِینَ قُتِلُوا فِی سَبِیلِ اللَّهِ أَمْوَاتًا بَلْ أَحْیَاءٌ عِنْدَ رَبِّهِمْ یُرْزَقُونَ» [سوره آل عمران: ۱۶۹]. خداوند سبحان فرشتگان را به استقبال شهیدان می‌فرستد تا وعده بهشت را به آنان بدهند: «إِنَّ الَّذِینَ قَالُوا رَبُّنَا اللَّهُ ثُمَّ اسْتَقَامُوا تَتَنَزَّلُ عَلَیْهِمُ الْمَلَائِکَةُ أَلَّا تَخَافُوا وَلَا تَحْزَنُوا وَأَبْشِرُوا بِالْجَنَّةِ الَّتِی کُنْتُمْ تُوعَدُونَ» [سوره فصلت: ۳۰]. و آنگاه که شهدا و صدیقین بر ابواب جنت وارد می‌شوند، دربانان بهشت به استقبال می آیند و بر آنان درود و خوشآمد می‌گویند و شهیدان و مؤمنان راستین هم حمد و ستایش الهی را سر می‌دهند که خدا به وعده اش به روزگار خاک نشینی شأن عمل کرده است: «وَسِیقَ الَّذِینَ اتَّقَوْا رَبَّهُمْ إِلَی الْجَنَّةِ زُمَرًا حَتَّی إِذَا جَاءُوهَا وَفُتِحَتْ أَبْوَابُهَا وَقَالَ لَهُمْ خَزَنَتُهَا سَلَامٌ عَلَیْکُمْ طِبْتُمْ فَادْخُلُوهَا خَالِدِینَ وَقَالُوا الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی صَدَقَنَا وَعْدَهُ وَأَوْرَثَنَا الْأَرْضَ نَتَبَوَّأُ مِنَ الْجَنَّةِ حَیْثُ نَشَاءُ فَنِعْمَ أَجْرُ الْعَامِلِینَ [سوره الزمر: ۷۴- ۷۳].

و چه سعادت عُظمایی که مؤمن خدا اینگونه از دنیای دون عبور کند. او در حالی این جهان را ترک می‌کند که با خود، وصفی از صفات الله را به همراه دارد؛ یعنی وصف «شهادت»: «وَأَنْتَ عَلَی کُلِّ شَیْءٍ شَهِیدٌ» [سوره المائدة: ۱۱۷]. آن گونه که رسول خدا صلی الله علیه و آله در عالی‌ترین مرتبه وجود، موصوف به شهادت بودند: «یَا أَیُّهَا النَّبِیُّ إِنَّا أَرْسَلْنَاکَ شَاهِدًا وَمُبَشِّرًا وَنَذِیرًا» [سوره اﻷحزاب: ۴۵]. وآن گونه که برای ابا عبد الله الحسین و ابا الفضل العباس علیهما السلام و یاران با وفایش پیش آمد. و آنگونه که برای یاوران خمینی ره در هشت سال دفاع مقدس رقم خورد. و آنگونه که امروز برای سردار ولی فقیه زمان، آیت الله خامنه ای حفظه الله رقم خورد.

آری، اگر تقدیر إرجعی بر نفس مطمئنه نبود، سردار حاج قاسم سلیمانی نزد ما می‌بود و همچنان خاری زهر آگین بر چشم و دل اشقیاء عالم بود. و چه افتخاری برای او بالاتر از اینکه به دست شقی‌ترین آحاد بشر؛ یعنی طاغوت اعظم، به استقبال خطاب إرجعی رفت. و چه بد معامله‌ای برای شیطان بزرگ بود که با این جنایت، خود را تحقیر کرد و این تحقیر در تاریخ خواهد ماند؛ اگر چه چند روزی بر این جهل مقدسش غرّ می‌شود و مباهات می‌کند. پس بر این جنایت، افتخاری نیست. چنانکه جرأت اعلام آن را خود نداشت. بار دیگر، استکبار جهانی با این حماقت خونبار خود، نه فقط بر ملت ایران که بر جهانیان آشکار ساخت که چرا چهل سال است که امامین انقلاب، خمینی و خامنه ای، آمریکا را شیطان بزرگ و دشمن بشریت می‌خوانند. بی تردید، خون پاک شهدای بزرگی چون حاج قاسم سلیمانی و ابو مهدی المهندس وهمرزمانش در تحقق این آگاهی تاریخی مردمان جهان، تأثیر گذار است. خوشا به سعادتشان که عاش سعیداً و مات سعیداً.

عرض تبریک و تسلیت به پیشگاه امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف و محضر مبارک ولی فقیه مان حضرت آیت الله خامنه ای و نیز خانواده این سرداران شهید داریم و نثار ارواح ملکوتیشان درود می‌فرستیم و فاتحه‌ای می‌خوانیم.