به گزارش فرهنگ امروز به نقل از خبرگزاری مهر:

نشست تخصصی بررسی دوبلاژ ایران، حال و آینده، توسط گروه سینمایی «هنروتجربه» و با حضور نصرالله مدقالچی، ابوالحسن تهامی نژاد، عباس مطمئن‌زاده و مهدی امینی از گویندگان و مدیران دوبلاژ سینمای ایران در پردیس سینمایی چارسو برگزار شد.

در ابتدای این نشست، ابوالحسن تهامی نژاد در پاسخ به این سوال که آیا دوبله تمام شده است یا خیر، گفت: من همه دوبله‌های اخیر را واقعاً ندیده‌ام، ولی بسیاری شنیده‌ام که از کیفیت دوبله اظهار نارضایتی می‌کنند و معتقدند با کسانی که به جای کاراکترهای فیلم صحبت می‌کنند، نمی‌توانند ارتباط برقرار کنند. این برخلاف کارهایی است که ما در گذشته انجام می‌دادیم؛ یعنی وقتی ما فیلمی را دوبله می‌کردیم، این تصور ایجاد می‌شد که خود شخصیت است که دارد صحبت می‌کند. اما این تصور اخیراً به وجود نمی‌آید و این یعنی کیفیت آثار آنچه که باید نیست.

این دوبلور با سابقه و از اساتید ترجمه، در مورد اهمیت و تأثیر ترجمه بر دوبلاژ عنوان کرد: به نظر من، بهترین مدیر دوبلاژ کسی است که به زبان انگلیسی یا زبان آن فیلم تسلط کافی داشته باشد. پیشکسوتان ما مانند آقای کسمایی، آقای شرافت، آقای زرندی و ... ترجمه را در مقابل خود می‌گذاشتند و یک کتابچه سفید داشتند و با مداد و پاک‌کن به تصحیح و هماهنگ‌کردن ترجمه می‌پرداختند.

وی ادامه داد: یکی از چیزهایی که باعث شده سطح کیفی دوبله تنزل کند، راحت شدن کار است. در گذشته، ما برای ساخت استودیو باید یک خانه و یک انبار بسیار بزرگ، یک آپارات سینمایی و یک اتاق می‌داشتیم و چند بار یک متن و حتی دوبله انجام‌شده را کنترل و نظارت می‌کردیم. اما امروز این‌گونه نیست. امروز با خرید یک گوشی کوچک چند میلیونی می‌توانید استودیو دوبله داشته باشید و این است که هر کسی در خانه‌اش می‌نشیند و این کار را انجام می‌دهد. به همین علت، سطح این کار پایین آمده است.

نصرالله مدقالچی نیز در پاسخ به این سوال که علت و دلیل وضع کنونی دوبله چیست، گفت: به نظر من، دوبله از نظر کیفی واقعاً تمام شده است. آیا دوبله‌های امروز مثل دوبله‌های سابق است؟ هرگز اینطور نیست. آیا دیالوگ‌هایی که می‌شنوید درست است؟ یکی از دلایل این است که افراد بدون استعداد و با پارتی‌بازی وارد شده‌اند. در حالی که در کار هنر، پارتی‌بازی بی‌فایده و بیهوده است و به قول آقای نوشین، استعداد حرف آخر را می‌زند و با پارتی‌بازی کسی هنرمند نمی‌شود.

مدقالچی درباره تربیت گویندگان نسل جدید اظهار کرد: اگر کسی پیش من آمده و استعدادی داشته، من تمام کوششم را برایش انجام دادم و تاکنون نیز همین‌گونه بوده است. افراد با استعدادی که به کلاس‌های من آمده‌اند، امروز در صدا و سیما کار می‌کنند و من هرگز نشنیده‌ام که این افراد حتی ۱۰ دقیقه دیر سر کارشان حاضر شوند. یعنی هم از نظر ادب و هم از نظر انضباط کاری درست عمل می‌کنند؛ زیرا دوبله اول از همه ادب می‌خواهد. دوبله یک محل لطیف و یک محل آرامش و احساسات به خرج دادن است و نباید آلوده‌اش کرد.

وی در پاسخ به این سوال که امروزه با وجود هوش مصنوعی، آیا نقش انسان در دوبله کمتر شده است، تصریح کرد: این تصور بسیار غلط است. هوش مصنوعی در هنر هرگز نمی‌تواند جای انسان را بگیرد و در دوبله هم این‌گونه است. هنر و اثر هنری از ذات و روحیه هنرمند سرچشمه می‌گیرد، نه از هوش مصنوعی.

مطمئن‌زاده نیز با اشاره به وضعیت امروز دوبله با سال‌های قبل که به دوران طلایی معروف بود، گفت: حتی در سال‌های دهه ۴۰ که دوران طلایی دوبله ایران بود، من فیلم‌هایی را دیدم که اصلاً دوبله خوبی نداشتند. بنابراین حتی در آن دوران هم همه فیلم‌ها خوب نبود و این ضعف‌های امروز، آن زمان هم در کار برخی از استودیوها بود و فیلم‌هایی با کیفیت پایین هم دوبله می‌شد.

وی ادامه داد: اما در سال‌های اخیر، بانک صدای ویژه و خاص ما محدودتر شده است و اغلب صداهایی که امروز داریم، صداهای تخت است که اکثراً شبیه به هم هستند. به همین علت نیز چندان برای مخاطب جذاب نیست. متأسفانه برخی از فعالان این عرصه، کار را جدی نمی‌گیرند و فقط به عنوان یک شغل وارد این کار شده‌اند و تلاشی نمی‌کنند که روز به روز کیفیت کارشان بالاتر برود؛ در صورتی که این کار پایان ندارد و هر چقدر پیش بروید، باز هم برای بالا بردن کیفیت کارتان به تجربه بیشتری نیاز دارید.

مهدی امینی نیز در ابتدای سخنانش با ابراز تأسف از فوت منوچهر والی‌زاده گفت: ما یک سری نکات را در دوبله فراموش کرده‌ایم؛ اینکه دوبله از کجا و با چه اتفاقاتی شروع شد و حال چگونه باید حرفه‌ای به آن نگاه کنیم.