به گزارش «فرهنگ امروز» به نقل از فارس؛ جمعی از دانشجویان دانشگاه صنعتی شریف در نامه خود خطاب به رئیس جمهور اعلام کردند: هر ساله ۱۶ آذر یادآور شهدایی است که خون‎شان را در راه مبارزه با استکبار داده اند. ۱۶ آذر همواره برای جامعه دانشگاهی نقطه عطف حرکت‌ها و برنامه‌های دانشجویی بوده است.

امسال نیز تشریف فرمایی شما به دانشگاه شهید بهشتی در جلسه‌ای با حضور دانشجویان دانشگاه‌ها می‌تواند نویدبخش فراهم آمدن زمینه‌ای برای طرح پرسش‌ها و دغدغه‌های دانشجویان با نگاه های متفاوت باشد که ان شاء الله این چنین نیز خواهد شد.

در ادامه جمعی از دانشجویان دانشگاه صنعتی شریف بخشی از مهم ترین سوالات خود را از شما طرح می‌کنند:

۱. در چند سال گذشته مسائل و مشکلات اقتصادی کشور، در صدر دغدغه‌های جاریِ عموم مردم قرار گرفته و مسئولین محترم نیز هرکدام به نوبه خود سعی در حل و فصل مشکلات داشته اند. اما در آستانه انتخابات ۹۲ و پس از آن، شما با گره زدن بیش از حد مسائل اقتصادی به دیپلماسی کشور در تعامل با کشورهای غربی خصوصاً ایالات متحده -که قطعا بی ارتباط نبوده و تأثیرات متقابل زیادی هم دارند- سعی بر این داشته که نظر عموم مردم را جلب و پس از کسب آراء به تحقق شعارها و وعده های خود بپردازید.

اما سوال اصلی اینجاست که آیا تصور نمی‌کنید که گره زدن تمام و کمال مشکلات اقتصادی به مسائل بین المللی و خارج از کشور می تواند باعث غافل شدن از ساخت درونی اقتصاد کشور شود و تا کنون نیز کما بیش شده است؟

در این میان جایگاه امر مهمی مثل اقتصاد مقاومتی چه می شود و دولت محترم در صد روز نخست چه اقداماتی در جهت مقاومتی کردن اقتصاد کشور داشته است؟

ما دانشجویان راه حل قطعی و اصلی حل مسائل را توجه به توان درونی و نه امید و وابستگی به بیرون از این مرزها می‌دانیم و سوالمان این است که دولت محترم چه طرح‌هایی برای محکم‌تر کردن ساخت درونی کشور در زمینه اقتصاد و دیگر زمینه‌ها دارد؟ از طرف دیگر آیا این القاء عمومی و ایجاد بیش از پیش مطالبه مردمی در این جهت خاص -حل مشکلات اقتصادی صرفا از طریق مذاکرات و ارتباط با غربی ها - باعث خالی شدن دست تیم مذاکره کننده کشورمان در مذاکرات نمی شود؟

به عنوان مثال طرح این موضوع در دانشگاه تهران که خزانه کشور خالی است -فارغ از صحت یا عدم صحت این مطلب- آن هم تنها یک روز قبل از دور اول مذاکرات چه معنا و نتیجه‌ای غیر از خالی شدن دست مذاکره کنندگان کشور و پایین آوردن موضع کشورمان در این مذاکرات حساس می توانست داشته باشد؟

۲. ما دانشجویان هرچند راه حل اصلی را برای حل مسائل اقتصادی کشور در مسیری مثل مذاکرات نمی‌بینیم ولی در هر صورت معتقدیم مذاکرات و توافقاتی که بر سر حقوق یک ملت آن هم برای مدت بسیار طولانی انجام می‌شود نیز از جهات مختلف حائز اهمیت می‌باشد.

در این زمینه سوالاتی وجود دارد که از شما که خود زمانی سرپرست تیم مذاکره کننده کشورمان بودید جای طرح و پرسش دارد. به‌نظر می‌رسد در این موافقت‌نامه و بخصوص در گام نخست هیچ گونه توازنی نسبت به گام پایانی دو طرف وجود ندارد، از طرفی جمهوری اسلامی تقریبا تمامی اصلی ترین مواردی که حاضر بوده بر سر آن در مقطعی معامله کند را داده و از طرف دیگر، غربی‌ها حتی کوچکترین تغییر یا تعلیق در زمینه تحریم‌های اصلی یعنی نفتی و بانکی ایجاد نکرده‌اند.

آیا این عدم توازن -خصوصا با توجه به بی‌اعتمادی ما به طرف‌های غربی و نیز اصرار تیم مذاکره کننده بر گام‌های همزمان و هم وزن و نه گام‌های یکی پس از دیگری- برداشتن گام های بعدی را بسیار مشکل نمی کند؟ تنظیم این گام اول به شکل نامتوازن با چه توجیهی صورت پذیرفته است؟

نکته دیگری که در این توافق به چشم می‌خورد شفافیت و روشن بودن اقدامات ایران و از طرف دیگر به کار بردن کلمات مبهم -و در بسیاری از موارد کلماتی که در NPT نیامده و تعریف روشنی ندارد- و عبارت‌های ابهام آمیز در تعریف اقدامات غربی‌ها می‌باشد، در این مورد نیز توجیهات خود را جهت تنویر افکار عمومی بفرمایید.

مشکل دیگری که در این موافقتنامه به راحتی به چشم می‌خورد عدم تضمین قطعی برای خروج پرونده هسته‌ای کشورمان از شورای امنیت و ملغی شدن قطعنامه‌ها و تحریم‌های چندجانبه و یکجانبه می‌باشد، ایجاد راه‌های گریز برای این امور با توجه به نکات ذکر شده چگونه با قطعیت اعلام می‌دارید که طبق توافق در نهایت تمامی تحریم ها قطعا برداشته خواهد شد؟

نکته پایانی اینکه عدم توازن در اقدامات دو طرف و نیز ابهامات زیاد در تعریف اقدامات طرف مقابل و همچنین وجود راه‌های گریز قانونی و حقوقی طبق متن برای طرف مقابل جهت عدم انجام خواسته‌های ایران و نکات و مشکلات عدیده دیگری که در این زمینه وجود دارد این سوال و ابهام را در ذهن دانشجویان ایجاد می‌کند که آیا دولت محترم برای رسیدن این توافق به صد روز اول گزارش دهی اصرار خاصی داشته است؟ و اگر این اصرار وجود داشته چه توجیهی می‌توان برای آن ذکر کرد، خصوصا اینکه این موافقتنامه بر سر حقوق یک ملت آن هم برای مدت نامحدود نوشته شده است.

۳. در این برهه تاریخی از دهه پیشرفت و عدالت یکی از مهم ترین اولویت های کشور پرداختن به رشد علمی و فناوری می باشد و برای این مهم نیز اصلی ترین پایگاه دانشگاه ها هستند. یکی از مهم ترین نگرانی ها در این زمینه ایجاد فضای سیاست زده و ملتهب و در نتیجه فاصله گرفتن دانشگاه ها از مأموریت اصلی آن ها می باشد و نحوه انتصاب معاونان و مشاوران و مدیران اصلی در وزارت علوم نیز نگرانی ها را دوچندان می نماید.

انتصاب مدیرانی که به گفته وزیر اطلاعات برای برخی از آن‌ها استعلامی نشده و عجیب‌تر از آن افرادی که پاسخ استعلام آن‌ها منفی بوده چه معنایی جز حاشیه سازی و سیاست زده کردن فضای وزارت علوم و به تبع آن دانشگاه ها می تواند داشته باشد؟ دولت برای هرچه فزاینده تر شدن روند رشد علمی کشور چه برنامه هایی دارد و در این ۱۰۰ روز نخست دست به چه اقداماتی زده است؟

۴. انتخابات سال ۸۸ یکی از مهم ترین مقاطع پس از انقلاب بود که در آن عده‌ای با ادعای واهی تقلب شیرینی حماسه حضور بی سابقه ملت را به کامشان تلخ کردند. هرچند ادعای تقلب کاملا بی اساس و فاقد هرگونه استدلال و شواهد بود ولی قطعا نحوه پیگیری این ادعا خارج از چارچوب های قانونی و شرعی بود که نامی جز افراطی گری و تند روی نمی توان بر آن نهاد.

اکنون که دولت محترم با شعار اعتدال بر سر کار آمده و مردم نیز به این شعار اقبال نشان داده اند بنظر می رسد زمینه اجتماعی بیش از پیش برای برخورد شرعی و قانونی با کسانی که بیشترین افراطی گری را رقم زده اند مناسب به نظر می رسد. سران فتنه را مطابق مبانی شرعی و فقهی مان مفسد فی الارض می دانیم و از شما می خواهیم هرچه سریعتر زمینه اجرای حکم آن ها را در حد توان فراهم نمایید.