به گزارش فرهنگ امروز به نقل از مهر؛ پرویز پرستویی که علاوه بر بازی و تهیه کنندگی در فیلم سینمایی «دو» ساخته سهیلا گلستانی به عنوان مشاور در کنار این کارگردان فیلم‌اولی حضور دارد درباره دلایل مشاوره دادن به کارگردانان جوان به خبرنگار مهر گفت: به اعتقاد من نسل جوان سینماگر، نسل باهوشی هستند. ما در روزگاری زندگی می کنیم که انواع و اقسام دنیاهای مجازی پیش روی ما است و این فضا راهی برای ورود سیل عظیمی از اطلاعات و نوآوری های پیرامون است.

وی افزود: همین نکته مهم باعث شده نسل جوان، نسلی پویا، پیگیر و عجین شده با فضاهایی از این دست باشند و با انرژی بسیاری در پیش هستند بنابراین اگر به عنوان بازیگری که عمری را در این راه گذاشته ام با نسل جوان همراه نشوم از دنیا عقب می مانم و از سوی دیگر دوست دارم تجربیات خود در این راه را با سینماگران جوانی که احساس می کنم هدفمند در سینما قدم می گذارند در میان بگذارم.

بازیگر فیلم سینمایی «آژانس شیشه ای» متذکر شد: با این اوصاف فکر می کنم همکاری من به عنوان مشاور با سهیلا گلستانی کارگردان فیلم اول و یا کارگردان های دیگری که از این پس با آنها همراه خواهم بود خمس، زکات و برکت زندگی سینمایی ام است و خوشبختانه شاهد هستیم حضور پیشکسوتان به عنوان مشاور در کنار جوان ترها در این دوره از جشنواره فیلم فجر پر رنگ تر است که می توان به حضور بیژن امکانیان در کنار آیدا پناهنده برای ساخت فیلم «ناهید» و یا مسعود جعفری جوزانی برای ساخت فیلم «حکایت عاشقی» در کنار احمد رمضان زاده اشاره کرد.

به گفته وی، حمایت و همدلی هایی از این دست همواره مورد اعتقاد او بوده است.

پرستویی در پاسخ به اینکه مشاوره دادن پیشکسوتان سینمای ایران به جوانان چه تاثیری در آینده سینمای ایران دارد؟ گفت: به اعتقاد من نتیجه این حضور می تواند آینده خوبی برای سینمای ایران ترسیم کند. من به عنوان یکی از اهالی سینما که سال ها در این عرصه فعالیت کرده ام، اعتباری برای خود به دست آورده ام که می توانستم از این اعتبار کسب و کار درست و حسابی برای خود دست و پا کنم ولی این کار را نکردم و ترجیح دادم در کنار سینما بمانم. من باید مراقب حمایت و قدردانی هایی که مردم و البته سینما از من کرده است باشم.

سینما همواره دنبال من بوده نه من

این بازیگر که در سی و سومین جشنواره فیلم فجر با دو فیلم «بوفالو» و «دو» حضور دارد درباره نحوه حضور خود در سینمای ایران گفت: نکته دیگر این است که من به عنوان یکی از بازیگران سینمای ایران هیچگاه در سینما جوانی نکردم و جزو بازیگرانی بوده ام که فیلم های اول خود را از سال 1362 تا 1366 با کارگردان های فیلم اولی همکاری کرده ام و هیچگاه دست حمایت کننده ای پشت من نبوده است. البته ناگفته نماند من حمایت های خود را از سینما نگرفته ام و اصولا نیازی به سینما نداشته ام و بی اغراق می گویم که سینما همواره دنبال من بوده نه من.

تهیه کننده فیلم سینمایی «دو» در ادامه افزود: حال اینکه اکنون در جایی از سینما ایستاده ام که احساس می کنم دین خود به سینمای ایران را باید ادا کنم و هیچ ایرادی ندارد که از موقعیت پیش آمده بدون هیچ چشم داشتی استفاده و امثال افرادی چون سهیلا گلستانی را هدایت کنم و اگر سهیلا گلستانی نقش اول این فیلم را به من نمی داد باز هم از او حمایت می کردم.

پرستویی در پاسخ به این پرسش که تفاوت بازیگری سهیلا گلستانی و کارگردانی او در چیست؟ گفت: پیش از این با سهیلا گلستانی در فیلم های «میهمان داریم»، «بیداری برای سه روز»، «امروز» و «بوفالو» همکاری کرده ام و شناخت خوبی از توانایی های حرفه بازیگری او دارم اما از دنیای کارگردانی او هیچ نمی دانستم اما براساس شناختی که از این بازیگر داشته ام به این نتیجه رسیدم که از پختگی خاصی در کارگردانی برخودار است. در طول کار هم احساس نکردم که با یک کارگردان فیلم اولی مواجه هستم و بارها آگاهی و توان گلستانی را مورد تحسین قرار داده ام.

باید پدرانه و دلسوزانه با نسل جوان سینمای ایران برخورد کرد

بازیگر «روبان قرمز» تاکید کرد: با جرات تاکید می کنم گلستانی پیشروتر از بسیاری از کارگردان های با تجربه سینمای ایران است و حضور این کارگردان در سینما ایران را باید به فال نیک بگیریم. با این اوصاف به این نتیجه رسیدم که باید پس از این با این کارگردان جوان همکاری کنم و اصولا باید پدرانه و دلسوزانه با نسل جوان سینمای ایران برخورد کرد.

وی در پاسخ به تفاوت های همکاری با گلستانی به عنوان یک بازیگر و اکنون به عنوان یک کارگردان گفت: همکاری با سهیلا گلستانی در مقام بازیگری بسیار لذت بخش بود چراکه در طول کار یکدیگر را درک می کردیم و اساسا می دانستیم برای در آوردن چه نقشی کنار هم قرار گرفته ایم. تجربه بازی در بسیاری از سریال ها و فیلم های سینمایی به من نشان داده که اغلب بازیگران همدیگر را درک نمی کنند و فقط برخی از دیالوگ ها را جلوی دوربین بیان می کنند و کار را تمام شده می پندارند و به عبارتی کارمندی کار می کنند.

درباره فیلم«بوفالو» مردم قضاوت کنند

بازیگر فیلم «به نام پدر» متذکر شد: بازیگری هنری پر از رنج و مشقت است و باید برای رسیدن به کار تلاش کرد. تلاش برای رسیدن به بازی خوب را در بازیگرانی چون بهروز وثوقی و خسرو شکیبایی به درستی می توان دید. تاریخ سینمای ایران گواه است که بهروز وثوقی برای بازی در فیلم «تنگسیر» به کارگردانی امیر نادری سه ماه کفش به پا نکرد و بعد توانست پا برهنه بازی کند یا اینکه خسرو شکیبایی برای بازی در فیلم «هامون» سختی های بسیاری را تحمل کرد. خود من هم برای بازی در «بید مجنون» دو ماه تمام به مجتمع نابینایان رفت و آمد می کردم تا بتوانم نقش را درآورم.

بازیگر فیلم «بوفالو» در ارزیابی این فیلم سینمایی گفت: واقعیت این است که این فیلم سینمایی معضلات جوان ها را بیان می کند و مردم باید ببینند و قضاوت کنند.

این بازیگر سینمای ایران در پایان در ارزیابی از فضای بازیگری در سینمای ایران گفت: نقش های بسیاری برای بازی کردن وجود دارد. در فیلم «مارمولک» یک دیالوگ معروف وجود دارد که می گوید به اندازه همه آدم های روی زمین راه برای رسیدن به خدا وجود دارد و حالا من می گویم که به تعداد آدم های روی زمین نقش برای بازی کردن وجود دارد.