به گزارش فرهنگ امروز به نقل از مهر؛ رضایی، درباره اهمیت و ضرورت ترجمه این آثار كه از آثار بنیانگذاران حوزه مطالعات فرهنگی است و بخشی از منابع این رشته محسوب می‌شوند، می‌گوید: نزدیک به یک دهه از ورود رشته مطالعات فرهنگی به ایران می‌گذرد. علاقه‌مندان و دانشجویان این رشته نوظهور با دشواری‌های بسیاری برای دسترسی به متون اصیل این حوزه نسبتاً نوظهور در فضای دانش‌های آکادمیک مواجه‌اند. به جرأت می‌توان گفت هیچ‌یک از آثار کلاسیک این حوزه، و حتی آثاری که به‌روزترند و در سال‌های اخیر توسط صاحب‌نظران این رشته نوشته شده‌اند، به فارسی ترجمه نشده است.
رضایی با بیان اینكه مطالعات فرهنگی در حال گسترش در فضای فکری ایران است، تأكید می‌کند: پرسش مهم این است که چرا علاقه‌مندان این رشته نتوانند مستقیماً به آثار بنیانگذاران این رشته دسترسی داشته باشند؟
عناوین کتاب‌هایی که جزو آثار كلاسیك مطالعات فرهنگی است و در پژوهشگاه ترجمه می‌شود به همراه نام مترجمان آنها به این شرح است:
بر اساس همین گزارش، كتاب «سینمای تعاملی ابرروایت: مشکلات و راه‌حل‌ها» هم در مدیریت امور پژوهشی پژوهشگاه فرهنگ، هنر و ارتباطات ترجمه می‌شود. این كتاب كه نام اصلی آن Hyper-Narrative Interactive Cinema: Problems and Solutions است، توسط «نیتزن بن شائول» (Nitzan S. Ben-Shaul)، استاد مطالعات فیلم و تلویزیون، نوشته شده و در سال ۲۰۰۸ منتشر شده و الهه شاکری آن را ترجمه می‌کند.
مترجم درباره موضوع این كتاب می‌گوید: فیلم‌های متعارف، مخاطب را پذیرنده منفعل جریان ثابت تصاویر تلقی می‌کنند و تماشای دوباره آنها به معنای تا آخر نشستن و دیدن مجدد همان جریان رویداد است. اما چه می‌شد اگر فیلم‌ها – به جای اینکه نمایش رویداد ثابتی باشند – متوجه مخاطب می‌شدند و او را در گشایش پیرنگ دخالت می‌دادند؟ چرا نمی‌شود داستان‌های روایت نشده را کشف کرد و چرا اجازه نمی‌دهیم مخاطب در روند شکل‌گیری رویداد مشارکت کند؟
وی می‌افزاید: بررسی روایت پنهان شده در لوای «چه می‌شد اگر...» و پیرنگ‌های قابل هدایت که مخاطبان در آنها نه تماشاگر منفعل، بلکه مشارکت‌کننده‌ای فعال باشند، هم چالشی زیبایی‌شناسانه و هم فناورانه است. فیلم تعاملی علاوه بر نیاز به یک الگوی روایت مشارکت‌دهنده (روایت تعاملی)، مستلزم فناوری لازم برای ارائه نیز هست. آثار نظری، فرضیه‌های مختلفی را درباره روایت تعاملی با تغییر جهت‌های بزرگ‌تر فرهنگی (برای مثال پست مدرنیسم) و تاثیر آنها روی موضوعاتی نظیر اصالت، خلاقیت، انسجام، همذات‌پنداری، هیجان‌پذیری و توجه ارائه کرده‌اند. جهت‌گیری کلی این آثار به مفاهیمی نظیر: تقسیم‌بندی روایی، بی‌عمقی، هیجان‌پذیری کمتر، گمگشتگی، هویت تقسیم‌شده، ترابشریت و شبیه‌سازی مربوط می‌شود.
در این کتاب با استفاده از این اصطلاح به فرضیه‌ها و آثار عملی مختلف اشاره می‌کند که مخرج مشترک آنها همان تمرکزشان بر تعامل با واسطه کامپیوتر بین کاربران یا «تعامل‌کنندگان» و متون دیداری- شنیداری متحرک است که از طریق استفاده از راهبرد سینمایی، می‌کوشد با جابجایی گزینه‌های از پیش تعیین شده دیگر، گزینه‌ای را برای تغییر سیر کنش در نقاط از پیش تعیین شده در اختیار تعامل‌کننده قرار دهد.
نظر شما