به گزارش فرهنگ امروز به نقل از مهر، اتاق شورای دانشکده روان‌شناسی و علوم تربیتی دانشگاه تهران روز یک‌شنبه، ۲۶ مهرماه، از ساعت ۱۳:۳۰ تا ۱۸:۳۰ میزبان شرکت­ کنندگان در این کارگاه می­ باشد. هزینۀ شرکت در کارگاه برای دانشجویان ۴۰۰۰۰ تومان و برای اساتید ۷۰۰۰۰ تومان است.

علاقه­ مندان جهت ثبت ­نام در کارگاه می­ توانند برگۀ ثبت‌نام را از طریق تارنمای انجمن فلسفه تعلیم‌ و تربیت ایرانhttp://pesi.ir/fa/Default.aspx دریافت کرده و پس از تکمیل، آن را به همراه تصویر فیش بانکی به رایانامۀ انجمن به نشانیPesi.anjoman@gmail.com ارسال نمایند.

علاقه‌مندان، بایستی هزینۀ شرکت در کارگاه را به شمارۀ حساب ۰۱۴۳۳۸۳۶۳۶ نزد بانک تجارت، به نام انجمن فلسفه تعلیم‌وتربیت ایران، واریز نمایند.

پیرامون درون‌مایۀ این کارگاه باید اشاره داشت دکتر باقری، عضو هیئت علمی دانشگاه تهران و رئیس انجمن فلسفه تعلیم‌وتربیت ایران به تازگی کتابی با عنوان «فبک در ترازو؛ نگاهی انتقادی از منظر فلسفه تعلیم‌وتربیت اسلامی» نوشته است که در سال جاری به‌کوشش پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی به چاپ رسید.

یادآور می‌شود گروه فلسفه و فکرپروری برای کودکانِ پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی نیز مدتی پیش دوازدهمین نشست از سلسه نشست‌های ماهانۀ فعالان و مربیان برنامه فلسفه برای کودکان خود را با عنوان «فبک در ترازو؛ نگاهی انتقادی به برنامه فلسفه برای کودکان از منظر فلسفه تعلیم‌ و تربیت اسلامی» و با حضور دکتر خسرو باقری نوع‌پرست برگزار کرد.

این استاد دانشگاه در نشست نقد برنامۀ فلسفه برای کودکان با بیان این­که برنامه فلسفه برای کودکان بر پراگماتیسم دیویی تکیه دارد، تأکید صرف بر روش و نادیده گرفتن بار دانشی معلم را قابل دفاع ندانست و گفت: «بیم آن می­رود که فلسفه برای کودکان از مسیر اصلی خود منحرف شود؛ یعنی بخواهد فلسفه­ورزی را در یک جامعه از طریق کودکان گسترش دهد و آن‌ را به عنوان یک حرفه مشخص درآورد. یعنی ممکن است این انگاره در کسانی که در این زمینه به عنوان معلم تربیت می­شوند به‌وجود آید که برنامه فلسفه برای کودکان (لیپمن و همکاران) مقدس است و تصور شود که یک نوع دانش مسلم بشری یا پاره‌ای از آن بوده که ما باید آن را گسترش دهیم».

وی در ادامه عنوان کرد: «از آن‌جا که در جامعه با مسئله شغلی روبه­رو هستیم، بیم آن می­رود که معلمان فلسفه برای کودکان در معرض این دید قرار بگیرند که به عنوان یک شغل به آن نگاه کنند که در این صورت دست‌اندرکاران این برنامه از فرصت نگرش متأملانه و فلسفه­ورزانه نسبت به این برنامه بازمی­مانند. این در حالی است که ما می­دانیم این معارض با روح فلسفه است که به عنوان یک شغل و حرفه خاصی دربیاید. از زمانی که بنده این خطر را احساس کردم به نقد و بررسی فبک در کشور پرداخته­ام».

باقری در ضرورت پرداختن به نقد و بررسی این برنامه تاکید کرد: «نکته در این است که ما باید بدانیم در اندیشیدن و عالم اندیشه سهمی ایفا کنیم و این مستلزم آن است که برنامه­ها و نظریات فلسفی را کاوش کرده و حدود و ثغور آن را بشناسیم و با تکیه بر دست­مایه­های فرهنگی خود، از آن فراتر برویم. در اینجا و در ارتباط با فلسفه برای کودکان باید در پی این‌گونه فراتر رفتن باشیم و بدانیم که این فقط یک برنامه است، نه تنها برنامه ممکن».