تأملی در برادر کشی/ حسین مجتهدی؛

برادری کشته می‌شود!

در روایات اسطوره‌سانِ سامی نخستین قتلِ تاریخ بشری، برادرکشی است. و پس از آن است، که یکی از پسران یا همان برادریِ که به قتل دست یازیده، آهنگری و فن‌آوری را اختراع می‌کند، فرزندِ دیگرش موسیقی و هنرها را پدید می‌آورد و سوّمی مدنیّت را بنا می‌نهد و جامعه‌ی بشری متولّد می‌شود. انگیزان این پرخاشِ مهار گسیخته را، رقابتی ویرانگر برشمرده‌اند.

حسین مجتهدی؛

رویا و نقد ادبی

در فصل VII تعبیر رویا فروید تصریح می‌کند با رویا چون متن مقدّس رفتار می‌کنیم و از ابرازهای کلامی رویا سخن می‌گوید. رویا در ساحت تصویری است، که در هنگام بیان و تعبیر به ساحت نمادین در می‌آید و متن بیان رویابین در این‌جا بسیار مهم و محوری است. امّا این ابزار تصویری نیز سناریوی نگاشته دارد، که حقیقت مندرج در ضمیر ناآگاه است، که تحریف شده از سانسور عبور کرده، به تصویری درآمده است که در تعبیر و نقل بازخوانی می‌شود.

 تکنیک درمان در روانکاوی

زیگموند فروید

گفت ‌و گو با مهرداد پارسا درباره سایمون کریچلی؛

این ‌بار بهتر شکست بخور

برداشت کریچلی از فلسفه سیال و فرآیندمحور است. از نظر او فلسفه فاقد هر گونه ذات پیشینی است و همین ویژگی است که به او اجازه می‌دهد با بازتعریف فلسفه موضوعات ناممکن را وارد وادی تفکر فلسفی کند. فلسفه به این معنا لزوما فعالیتی حرفه‌ای یا دانشگاهی نیست بلکه چیزی نیست جز نفس فلسفه‌ ورزیدن و پرسشگری و البته این پرسشگری همواره به یک بافت فرهنگی و اجتماعی پیوند خورده است.

گفت ‌و گو با محمد صنعتی در موضوع تفکر فلسفی در ایران؛

مقابله با تاریخ نخ‌نما

آیا ما جرات داریم که بر شاهنامه نقد بنویسم؟! آیا جرات می‌کنیم بر حافظ نقد بنویسیم؟! خیر! زیرا شاهنامه و دیوان حافظ و مثنوی معنوی برای مردم ایران مقدس‌ هستند! این طور نیست؟! من باید یک جا بتوانم این حرفم را بزنم که چرا نمی‌شود، شاهنامه و حافظ و مولوی و عطار را تحلیل نقادانه کرد؟ سانسور روشنفکری ما گاه سختگیرترتر از سانسور حکومتی است!

شهریار وقفی پور؛

فروید و فهمِ هنر

فروید در مقاله میکل آنژ ستایش شدیدش را به نوشته های انتقادی مورخی هنری نثار می کند، مورخی که اولین بار تحت نامِ ایوان لرمولیف شناخته بودش، و همین جا باید متذکر شد که این ستایش، موردی بیش از علاقه ای محدود و گذراست. فروید بعداً کشف کرد که این نامِ مستعار، هویت جیووانی مورلّیِ بزرگ، یعنی بنیانگذار خبرگیِ علمی، را پنهان می کرد. در آن زمان مورلی بود که بیش از هر کس دیگر مایه بدنامیِ مقوله «محتوای معنوی» در هنر را فراهم آورد.

روانکاوی مفهوم مرگ؛

پدر و مرگ: آفرینندگان هستی آدمی

ادبیات عرفانی ما و سایر ملل پر است از توصیه های ترک دنیا و سخت گیری به خود برای بهره مندی از زندگی جاویدان در آخرت. و این همان همانند سازی با مرگ است و یا به عبارت قرآن: خوردن مرگ! و چه زیباست که این خوردن مرگ و خوردن پدر با هم تداعی می‌شوند. فروید در توتم و تابو به زیبایی هر چه تمام تر خوردن پدر را توسط پسران قبیله اولیه به عنوان راهی آدم خوارانه برای درونی سازی پدر توصیف نموده است.

نقدی روانکاوانه بر مسئله جهانی‌شدن (۱)؛

روح استعمارگری فرهنگی در قالب جسم ایرانی‌

در دوران پسااستعماری دیگر نمی‌توان انتظار داشت که دولت‌ها به کشورهای پرقدرت لشکرکشی‌ کنند و آنجا را غصب کرده و مردمش را به بردگی بگیرند و فرهنگ خود را در آنجا مستقر کنند، بلکه این بار خودی‌ها در قالب آواتارها (اشاره به فیلم جیمز کامرون) استعمار را از طریق رسانه‌ها به درون مرزوبوم‌های کشورهای خودشان و این بار تحت لوای «جهانی‌شدن» یا «دهکدۀ جهانی»‌ می‌برند.

تاملاتی پیرامون وظیفه روان کاوی؛

درماندگی و اخلاق

چیزی که انسان حس می کند، شکست و ناتوانی است. حس این که هیچ ارزشی ندارد، حس هیچی بودن، حتی حس خجالت، حس این که نمی داند مسیر کجاست، جهت زدودگی، و به خصوص ترس. آیا ترس علامت درماندگی نیست؟ می توانیم بگوییم ترس قدمی بیرونی تر است، یعنی وقتی انسان دارد از درماندگی خارج می شود.

سخنرانی حسین پاینده در نشست روانکاوی و تحلیل‌های کلان اجتماعی (۲)؛

سازگاری روانکاوی با تحلیل‌های کلان اجتماعی

فروید جامعه مدرن را سرکوبگر می‌داند چون فرد را ملزم می‌کند که اختیار خود را به جامعه بدهد. به بیان دیگر، تمدن آن جایی شکل می‌گیرد که این تفویض اختیار با توافق و تمکین فرد انجام شود. پس به اعتقاد فروید تمدن آزادی را به ارمغان نمی‌آورد، بلکه برای فرد این شرط را می‌گذارد که تو، اگر در جامعه ادغام شوی و استلزام‌های این ادغام را قبول بکنی، می‌توانی آزادی و شادکامی داشته باشی.

سخنرانی حسین پاینده در نشست روانکاوی و تحلیل‌های کلان اجتماعی (۱)؛

روانکاوی، درمان فرد یا اجتماع؟

اگر جامعه‌شناسی را شکلی از روان‌شناسی بدانیم، به طریق اولی می‌توانیم این گزاره را مطرح کنیم که روانکاوی یک جور روان‌شناسیِ اجتماعی است. برای نمونه، عقده‌ی اُدیپ را در نظر بگیرید. این عقده یک پدیده بینافردی است. برای شکل گرفتن عقده‌ی اُدیپ باید یک گروه سه‌نفره وجود داشته باشد. در واقع مطابق با سناریوی فرویدی، هر مرحله از رشد روانی‌ـ‌جنسیِ فرد، توأم با فرایندهای اجتماعی رخ می‌دهد.